ذوب القایی پایه برای اتصال مس، نقره، لحیم کاری، فولاد و فولاد ضد زنگ، و غیره.
جوشکاری القایی از گرما و فلز پرکننده برای پیوستن به فلزات استفاده می کند. پس از ذوب شدن ، ماده پرکننده با عملکرد مویرگی بین فلزات پایه نزدیک (قطعات متصل شده) جریان می یابد. ماده پرکننده مذاب با یک لایه نازک از فلز پایه در تعامل است و یک اتصال مقاوم و ضد نشت ایجاد می کند. از منابع حرارتی مختلفی می توان برای لحیم کاری استفاده کرد: بخاری های القایی و مقاومتی ، کوره ها ، کوره ها ، مشعل ها و غیره. سه روش لحیم کاری معمول وجود دارد: مویرگی ، بریدگی و قالب گیری. لحیم کاری القایی فقط مربوط به اولین مورد است. داشتن فاصله صحیح بین فلزات اساسی بسیار مهم است. یک شکاف خیلی بزرگ می تواند نیروی مویرگی را به حداقل برساند و منجر به ضعف اتصالات و تخلخل شود. انبساط حرارتی به این معنی است که شکاف ها باید برای فلزات در دمای لحیم کاری ، نه در اتاق ، محاسبه شوند. فاصله مطلوب معمولاً 0.05 میلی متر - 0.1 میلی متر است. قبل از اینکه خودتان را لرزانید ، جوشکاری بدون دردسر است. اما برای اطمینان از پیوستن موفقیت آمیز و مقرون به صرفه ، برخی از س questionsالات باید بررسی شوند - و به آنها پاسخ داده شود. به عنوان مثال: فلزات اساسی برای لحیم کاری چقدر مناسب هستند. بهترین طراحی سیم پیچ برای زمان خاص و کیفیت خواسته ها چیست؟ باید جوشکاری دستی باشد یا اتوماتیک؟
ما در DAWEI Induction قبل از پیشنهاد راه حل خشن ، به این موارد و سایر نکات کلیدی پاسخ می دهیم. تمرکز بر روی شار فلزات پایه معمولاً باید قبل از ذوب شدن با حلال معروف به شار پوشانده شوند. شار فلزات پایه را تمیز می کند ، از اکسیداسیون جدید جلوگیری می کند و منطقه لحیم کاری را قبل از لحیم کاری مرطوب می کند. اعمال شار کافی بسیار مهم است. خیلی کم است و ممکن است شار تبدیل شود
اشباع شده با اکسیدها و توانایی خود را در محافظت از فلزات پایه از دست می دهد. شار همیشه مورد نیاز نیست. پرکننده حاوی فسفر
می تواند برای مهار آلیاژهای مس ، برنج و برنز استفاده شود. لحیم کاری بدون شار نیز در اتمسفر فعال و جاروبرقی امکان پذیر است ، اما لحیم کاری باید در محفظه اتمسفر کنترل شده انجام شود. به محض جامدگی پرکننده فلز ، شار باید از قسمت خارج شود. از روشهای مختلف حذف استفاده می شود که متداول ترین آنها آب خنک کردن ، ترشی و مسواک زدن سیم است.
